Sameer Nandurkar Patil लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
Sameer Nandurkar Patil लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
शुक्रवार, १० ऑगस्ट, २०१२
गुरुवार, ९ ऑगस्ट, २०१२
बामन १००% यशस्वी
गेल्या ४-५ वर्षात वेगळे वेगळे
सामाजिक काम करणाऱ्या सर्व बहुजन संघटना एकत्र येवून गावो-गावी सर्व
महापुरुषांच्या जयंती स्मृतिदिनाचे कार्यक्रम साजरे करत आहेत. आपल्या
कुठल्याही महापुरुषांची जयंती फक्त त्या महापुरुशांचाच समाज साजरी करताना
आज काल दिसत नाही. आणि दुसरे महत्वाचे एकाही बहुजन वादी,
साम्यवादी संघटना ब्राम्हणी डोक्यातून जन्मलेल्या स्वयंघोषिताना सद्या
स्थान देत नाही त्याचे पोट्सूल या ब्राम्हणी व्यवस्थेला उठत आहे व तेच
एकत्र आलेल्या सर्व बहुजनांना वेगळे करण्याचा व फोडण्याचा प्रयत्न करत
आहेत.
आपली सर्वांची हि जबाबदारी आहे कि असे कोणतेही षड्यंत्र समोर आले तरी त्या
षडयंत्राच्या मुळाशी जावूनच आपली प्रतिक्रिया नोंदवावी. दुश्मन
षड्यंत्रकारी आहे हे लक्षात ठेवूनच सावध असले पाहिजे. अन्यथा आपल्याच
प्रतिक्रिया किंवा वक्त्याव्याचे भांडवल करून आपल्याला टार्गेट केले जाते. कालच मी मराठा - धनगर या वर
माझा लेख या ब्लोगवर टाकला होता. या लेखातही बामनांचे बहुजन वादी चळवळी
नष्ट करण्याचे आणखी एक षड्यंत्र समोर आणणार आहे. ते म्हणजे - "बामन हा कधीही
समोरासमोर म्हणजे स्वतः लढत नसतो तर तो बहुजनातीलच लोकांना पुढे करून
बहुजनातच वाद लावून देत असतो आणि आपण त्याचा आनंद घेत असतो किंवा त्याचा
उद्देश सफल करण्याचा कामात लक्ष घालतो".
अशाप्रकारे बामन बहुजनवादी
आंदोलने तोडण्यासाठी, फोडण्यासाठी, मोडण्यासाठी खूप वेगवेगळे षड्यंत्र
वापरत असतो. कालच्या लेखात मी दिलेले षड्यंत्र हे पहिले पायरी आहे. आजचे सांगत असलेले
षड्यंत्र हे त्याची दुसरी पायरी आहे. आज रायगडावरील वाघ्या कुत्रा
काढण्यावरून महाराष्ट्रात जो बहुजनवादी संघटना मध्ये आपापसात जो वाद
निर्माण झाला हे याच बामणी षडयंत्राची फलश्रुती आहे. म्हणजेच बामन १००%
यशस्वी झाला आहे. कारण त्याने बहुजनात भांडणे लावून दिली आहेत आणि
तो पूर्ण सुरक्षित आहे. हे या सर्व बहुजनांनी ओळखले पाहिजे. बाकी सर्व
जाणकार आहेत, महान आहेत, विचारवंत आहेत, अभ्यासक आहेत. मी काय सांगणार?
बुधवार, ८ ऑगस्ट, २०१२
मराठा - धनगर वाद (निरर्थक)
आज महाराष्ट्रात ज्या बहुजन वादी संघटना कार्यरत आहेत, त्या सर्वांचा बामणी
व्यवस्थेवर फार प्रभावी परिणाम झालेला आहे. या सर्व संघटना
फुले-शाहू-आंबेडकर या विचारांवर काम करतात, हा या बामणी व्यवस्थेचा फार
मोठा अडथळा आहे. या सर्वांमुळे बामनांना आपले वर्चस्व नष्ट होणार, असे
जाणवू लागल्याने त्यांनी त्यांचे जुने "तोडा आणि फोडा" हे तंत्र वापरले आहे
आणि त्याचे निमित्त आहे - "रायगडावरील वाघ्या कुत्रा".
आज महाराष्ट्रात या सर्व संघटना मराठा सेवा संघ आणि संभाजी ब्रिगेड मुळे
एकत्रित येताना एका छत्राखाली वेगवेगळ्या नावांनी काम करताना आपल्याला
दिसतात. याचा फार मोठा झटका बामनांना बसला आहे. त्यामुळे हि चळवळ यशस्वी
होऊ नये म्हणून हे "तोडा आणि फोडा" या तंत्राचा वापर केला जात आहे.
त्यासाठी ते श्री. हरी नरके व श्री. संजय सोनवणी यांसारख्या महान
विचारवंतांचा वापर करत आहेत. त्यांनी सुरवातीला श्री. नरके यांना सेवा संघ व
बामसेफ या संघटनांपासून तोडले, दूर नेले आणि त्यांच्या माध्यमातून
वेळोवेळी नव-नवीन वाद निर्माण करून सामान्य कार्यकर्त्यांना संभ्रमित करत
राहिले. माननीय श्री. नरके व मा. श्री. सोनावणी हे महान विचारवंत, लेखक व
अभ्यासक आहेत. त्यांनी बामणांची षड्यंत्रे ओळखली पाहिजेत. त्यांचे
कट-कारस्थाने समजून घेतली पाहिजेत. आतातर यांच्या माध्यमातून या बामणांनी रायगडावरील वाघ्या कुत्राच्या
निमित्ताने नवीन मराठा - धनगर वाद निर्माण केला आहे. ज्यामुळे चळवळीच्या
एकत्रित येणाऱ्या कार्यकर्त्यात फूट पडते.
मुळातच छ. शिवरायांच्या संपूर्ण चरित्रात वाघ्याचा उल्लेख मूळ
संदर्भ-साधनांत कुठेही नाहीच आणि ज्या काही साधनांमध्ये आहे तो सुद्धा छ.
शिवरायांच्या मृत्युनंतर स्वामीनिष्टा म्हणून त्यांचा चितेत उडी घेतल्याचा.
आता तुकोजी होळकरांचा संदर्भ पाहिल्यास जर तो पुतळा त्या चबुतर्यावर
बसविण्यासाठी त्यांनी मदत केली आणि त्यासाठी त्यांची बाजू उचलून धरली तर ती
मदत मिळविण्यासाठी त्या काळच्या त्या बामन इतिहासकारांनी वरील एकमेव
संदर्भ देऊन हे काम केले असू शकते, असा अर्थ लावता येऊ शकतो.
आणि आता त्याच तुकोजी होळकरांनी केलेल्या मदतीचा संदर्भ घेवून छ. शिवराय व
तुकोजी होळकरांना बदनाम केले जात आहेच पण बहुजनांमध्ये मराठा - धनगर हा वाद
वाढवून फुट पडली जात आहे. कारण बहुजनांच्या या एकी मुळे बामन संपतो. ही
एकी होऊ नये, म्हणून बामन हे वाद निर्माण करतात किंवा असे तंत्र वापरतात. ज्यामुळे ही चळवळ नष्ट होईल व या देशावर बामणांची एकछत्री सत्ता अबाधित राहील आणि इथला बहुजन लुटून खाता येईल.
त्यामुळेच मला असे वाटते कि, सर्व बहुजनांनी बामणांचा कावा व कट-कारस्थाने
समजून घ्यावीत आणि केवळ बामन हाच आपला एकमेव आणि मुख्य शत्रू आहे, हे
ओळखावे. आणि त्याला संपविण्यासाठी आपसातील सर्व छोटे-मोठे निरर्थक वाद
बाजूला सारून या देशावर मूलनिवासी बहुजनांचे राज्य यावे यासाठी एकत्र यावे.
कारण हा बामन सत्ता आणि पैसा यासाठी बहुजनांच्या महामानवांची फक्त बदनामीच
केलेली नाही तर वेळ प्रसंगी त्यांचे खून ही यांनी केलेले आहेत. म्हणूनच या
देशातील बामन संपल्याशिवाय हा देश महासत्ता होणार नाही.
"बहुजन तितुका मेळवावा,
गुण दोषासह स्वीकारावा,
आणि बामन उभा-आडवा कापावा"
"बहुजन तितुका मेळवावा,
गुण दोषासह स्वीकारावा,
आणि बामन उभा-आडवा कापावा"
रविवार, २९ एप्रिल, २०१२
शनिवार, २८ एप्रिल, २०१२
Purushottam Khedekar – the man behind Maratha awakening.
By Mushtaque Madni
Pune: “Muslims have no reason to feel guilty. Brahmins have plenty to feel guilty about. It were Brahmins who humiliated, harassed and conspired against Shivaji and finally killed him in the most mysterious manner,” says Purushottam Khedekar, founder of Shiv Dharma and a strong Maratha revolutionary.
During the last twenty five years, Khedekar (62), a civil engineer and a law graduate, has emerged as a potential threat to the Brahminical superiority which was an accepted and established fact even among Marathas. Not only he formed a separate religion (Shiv Dharma), courageously rebelling against the old order of ‘Manu’ but also established a strong organization called ‘Maratha Seva Dal’ to counter Brahmanism in all forms and colours. He went on to challenge their superiority and even questioned their patriotism and, more importantly, exposed their malicious intents and misdeeds against Maratha King Shivaji Raje Bhonsle, popularly known as ‘Shivraya’ in Maharashtra.
It was just few years back that at the time of Shiv Jayanti in Maharashtra, Muslims used to be the most scared lot, for it was taken for granted that howsoever Police stood alert and impartial, riot against Muslims was an integral part of the procession and an inevitable necessity. The fear was so compounded that some Muslims sent their families to their relatives in neighboring cities or states. Afzal Khan and Shaista Khan were identified as the “symbols” of Muslim brutality and Shivaji as the Maratha saviour who fought against the Muslim rulers. This was nothing but a typical Brahmin ploy to mislead Marathas and trick them into fighting Muslims. It was Khedekar and his committed disciples who instilled confidence among Muslims that they have no reason to feel guilty as Muslims constituted nearly 40 percent of Shivaji’s army and that Muslims were the most trusted allies and friends of Shivaji after Marathas. On the contrary, it were Brahmins who were the committed friends of Afzal Khan and deadliest enemies of Shivaji.
Again, it was Khedekar and his Maratha brigade that enlightened Muslims about the enormous support extended at times of crisis by Usman Shaikh and his sister Fatima Bi to Mahatma Jyotiba Phule and his wife Savitri Bai Phule, when they started educational awakening among Marathas, an unheard of thing during those days among non-Brahmins who were not supposed to get educated.
Inspired by the early visionaries of the Bahujan Samaj of the likes of Mahatma Jyotiba Phule, Shahu Maharaj of Kolhapur and Dr. Baba Saheb Ambedkar who exposed and fought against the Brahminical tyranny in every sphere of life, Khedekar says “Muslims should confidently come forward to claim their rights on these visionaries, for they were the ones who stood firmly with these towering figures when they were harassed and marginalized by the Brahmins.”
Khedekar is critical of Muslims for not visualizing the great social change that is in the offing and that is going to benefit all including Muslims. “If Jyotiba wrote ‘Brahmananche Kasab’ (How to cut down Brahminism) and Ambedkar publically burnt Manusmiriti that preaches hatred and discrimination even within the Hindu community, it was to unite all Bahujans, irrespective of their religions, including Muslims, against Brahminical tyranny.
One of the most remarkable achievements of Khedekar was that he diagnosed and worked simultaneously on all grounds that were ailing Bahujans. He discovered that every single mischief and atrocity that culminated in attacks on Muslims was actually aimed at Bahujans, for Brahmins wanted to keep youthful Marathas constantly engaged in baseless conflicts and confrontations and consequently away from development and leading a decent life.
Khedekar realized that the only way to uplift Marathas was to instill in them an unwavering urge to get themselves decent education that would make them stand confidently in front of their peers. He worked untirelessly and, like an expert magician, transformed the hearts of Marathas who hated Muslims and made them Muslims’ best friends and well-wishers. He searched and dug deep into the old historical books written by Brahmin historians and found out how maliciously misleading they were. He wrote extensively exposing such diabolic material and toured exhaustively across Maharashtra and brought to limelight the actual facts. It was to his credit that for the first time in the history of Pune, shocking traditional Muslim leadership, massive rallies on the birth anniversaries of Shivaji, Jyotiba Phule and Dr. Ambedkar were organized by Muslims under the guidance and stewardship of P. A. Inamdar, another activist, reformer and visionary of the movement, and proudly proceeded bypassing Brahmin-dominated areas.
Now, interestingly, things have come to such a pass that every year at the time of Shivjayanti, Brahmins do not come out of their houses for fear of being attacked. Recently, following in the footsteps of Dr. Ambedkar, Manusmiriti, the deadliest weapon in Brahmin hands, was burnt in Pune, the Brahmins’ bastion, by highly educated women of Bahujan Samaj in a grand function attended by thousands.
Today, with Khedekar leading from the front and social giants like Justice Kolte Patil, former I.G., S.M.Mushrif, Brigadier Sawant and activists and writers like Shrimant Kokate, Dr. Balaji Jadhav and Praveen Gaikwad, a committed anti-Brahmin Maratha movement has gained massive momentum across Maharashtra. That dawn doesn’t seem too far when the Maratha would make Brahmins accountable for every single deliberate and planned misdeed committed by Brahmins.
The writer is an editor of ‘Usool’ Pune
( Courtesy - Milli Gazzette )
Posted 4th March by ๑۩๑भैया पाटिल๑۩๑
संत ज्ञानेश्वर चालतात आमचे शंभूराजे का नाही ???
संत
ज्ञानेश्वर चालतात आमचे शंभूराजे का नाही ???
गीतेचे भाषांतर करणारे संत ज्ञानेश्वर देव ठरविले जातात. इतकेच काय संत ज्ञानेश्वरांनी भिंत चालविली आणि रेड्यामुंखी वेद म्हटले असेही ठोकून दिले गेले आणि पद्धतशीरपणे ते बिंबवले. अरे, गेली उडत ती भिंत, तो रेडा आणि यावर विश्वास ठेवणारे रेडे!!! संत ज्ञानेश्वरानांच्या जातीच्या लोकांनी एका भाषांतरकाराला देव ठरविले त्याच जातीच्या लोकांनी आमच्या शंभूराजाला दारुडा आणि बदफैली ठरविले. निरक्षर मर्द मराठ्यांचा इतिहास ज्या नामर्दांनी बायकांच्या पदराआड लपून लिहिला त्यांनी निर्लज्जपणे इतिहासाचे वाटोळे केले. शंभू राजांनी वयाच्या १४ व्या वर्षी नायिकाभेद, सातसतक, बुधभूषण असे एकापेक्षा एक ग्रंथ लिहिले, त्यांची दखल पण या हरामखोर, तथाकथित इतिहासकारांनी घेतली नाही. साडे तिनशे वर्षे हेटाळनी, बदनामी, बदफैली राजा म्हनुन शंभूराजांचा इतिहास रचला गेला. जाणिवपुर्वक त्यांची बदनामी करण्याचे षड्यंत्र रचले गेले. ज्यांची कृतज्ञता बाळगायची त्याची बदनामी करण्याचे कुकर्म आम्ही करत राहीलो. मराठी साम्राज्याचा हा युवराज दुर्वर्तनी होता. दुराचारी होता. मद्यासक्त होता. स्त्रीलंपट होता. बलात्कारी होता. राज्यबुडवा राजा होता! खूप सहन केले आजवर. आता मात्र सहन केले जाणार नाही.
शंभूराजे, वेळीच उचलली तलवार म्हणुन धर्मरक्षण जाहले,
राजे तुम्ही होता म्हणुन हिंदवी स्वराज्य आम्ही पाहिले,
आता वेळ आली आहे पुन्हा तलवार उचलण्याची,
मराठ्यांची ताकत पुन्हा दाखवण्याची
राजे, मानाचा मुजरा!!
गीतेचे भाषांतर करणारे संत ज्ञानेश्वर देव ठरविले जातात. इतकेच काय संत ज्ञानेश्वरांनी भिंत चालविली आणि रेड्यामुंखी वेद म्हटले असेही ठोकून दिले गेले आणि पद्धतशीरपणे ते बिंबवले. अरे, गेली उडत ती भिंत, तो रेडा आणि यावर विश्वास ठेवणारे रेडे!!! संत ज्ञानेश्वरानांच्या जातीच्या लोकांनी एका भाषांतरकाराला देव ठरविले त्याच जातीच्या लोकांनी आमच्या शंभूराजाला दारुडा आणि बदफैली ठरविले. निरक्षर मर्द मराठ्यांचा इतिहास ज्या नामर्दांनी बायकांच्या पदराआड लपून लिहिला त्यांनी निर्लज्जपणे इतिहासाचे वाटोळे केले. शंभू राजांनी वयाच्या १४ व्या वर्षी नायिकाभेद, सातसतक, बुधभूषण असे एकापेक्षा एक ग्रंथ लिहिले, त्यांची दखल पण या हरामखोर, तथाकथित इतिहासकारांनी घेतली नाही. साडे तिनशे वर्षे हेटाळनी, बदनामी, बदफैली राजा म्हनुन शंभूराजांचा इतिहास रचला गेला. जाणिवपुर्वक त्यांची बदनामी करण्याचे षड्यंत्र रचले गेले. ज्यांची कृतज्ञता बाळगायची त्याची बदनामी करण्याचे कुकर्म आम्ही करत राहीलो. मराठी साम्राज्याचा हा युवराज दुर्वर्तनी होता. दुराचारी होता. मद्यासक्त होता. स्त्रीलंपट होता. बलात्कारी होता. राज्यबुडवा राजा होता! खूप सहन केले आजवर. आता मात्र सहन केले जाणार नाही.
शंभूराजे, वेळीच उचलली तलवार म्हणुन धर्मरक्षण जाहले,
राजे तुम्ही होता म्हणुन हिंदवी स्वराज्य आम्ही पाहिले,
आता वेळ आली आहे पुन्हा तलवार उचलण्याची,
मराठ्यांची ताकत पुन्हा दाखवण्याची
राजे, मानाचा मुजरा!!
द्वारा समीर नांदुरकर पाटील on facebook
शनिवार, ७ एप्रिल, २०१२
मंगळवार, २७ मार्च, २०१२
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)
